انگار تا آخر دنیا باید بکشم. به عنوان یک جوون فقط و فقط احساس خستگی  می کنم. تا کی باید این همه بار رو که خیلیهاش ربطی هم به من نداره تحمل کنم؟

همه میگن تقصیر خودته خوب میفهمی و خوب درک میکنی! همه بهت اعتماد دارن. بابا جون اگه نخواهم بفهمم باید چیکار کنم؟

چقدر تلفن رو از پریز بکشم؟ چقدر درو روتون وا نکنم و وانمود کنم نیستم؟ چطوری حالیتون کنم حالم از خودتون و مشکلاتتون به هم میخوره؟ آخه چقدر نفهمید؟ چقدر خودخواهید؟ تا کی فقط میخواهید زر بزنید و یه گوش شنوای احمق بشنوه؟

هیچ فکر کردید شما هم به جای این همه فک زدن گاهی لازمه گوش شنوا بشید؟هیچ فکر کردید منم آدمم و دلم درد داره؟ از شما هم بیشتر  درد داره دلم؟

بابا آدمای خودخواه منم آدمم . خستم.

کی معنی زندگی رو فهمیدم؟ کی جوونی کردم؟ تا اومدم معنی زندگی رو بفهمم عزیز زندگیم از دنیا رفت و من به عنوان فرزند ارشد شدم الگو! شدم آدم! باید خیلی مواظب می بودم تا نگن از تو یاد گرفتن.

 تا دیپلم گرفتم رفتم سر کار تا کمک خرج خوانواده باشم. به خاطر اینکه کسی رو داشته باشم, تا حداقل یک نفر باشه که درکم کنه زود ازدواج کردم. اما حالا واسه شوهرم هم من شدم کوه. دیگه نمیتونم. دیگه بسه برام. پس من چی؟ حق من از زندگی کجاست؟ کاش ظاهرم انقدر شاد و روحیه بخش نبود.کاش بابام طوری تربیتم نکرده بود که بزرگتر از سنم بفهمم . کاش منم یه سنگ صبور داشتم. احساس میکنم هرچی باره  آدماست تو این دنیا رو شونه هام سنگینی میکنه.

خدایا تنها امیدم تو هستی.فقط تو.به داد دلم برس.